Co dziesiąty przedszkolak i aż połowa dzieci w wieku 7-10 lat zostaje sama w domu – pokazał raport PZU „Bezpieczne dziecko”. Ale nawet pod czujnym okiem mamy i taty maluchy nie zawsze są wolne od wszelkich zagrożeń. Na małego człowieka czyhają w domu duże niebezpieczeństwa. O czym trzeba pamiętać?
Dzieciaki uwielbiają być w ruchu. Dlatego nawet nieraczkującego niemowlaka, który z pozoru spokojnie leży, nie zostawiaj samego w miejscu, z którego może spaść. Wystarczy chwila nieuwagi, by zrobiło nieoczekiwany ruch i zsunęło się z przewijaka, stołu czy fotela. Zabezpiecz szuflady i drzwi, aby ochronić dziecko przed przycięciem palców. Załóż specjalne nakładki ochronne na krawędzie mebli. To pomoże uchronić twoją pociechę przed urazami głowy. Pamiętaj , że w podczas zabawy dziecko może niechcący zahaczyć o szafkę lub stół i zrzucić na siebie różne przedmioty, które na nich stoją. Dlatego wszelkie ciężkie i niestabilne rzeczy, znajdujące się w zasięgu jego rączki, schowaj w miejscu dla niego niedostępnym . Pamiętaj o oknach, balkonie i schodach. Droga do nich musi być dla malucha zamknięta.
Dzieci to mali odkrywcy. Świat poznają wszystkimi zmysłami, także smakiem, wkładając wszystko do buzi. Dlatego wszelkie środki chemiczne i lekarstwa przechowuj w miejscach, do których najmłodsi nie mają dostępu. Podobnie postępuj ze wszystkimi drobnymi przedmiotami (np. biżuteria, monety, śrubki etc.), które mogą zmieścić się w ustach lub nosie. Chwila nieuwagi może spowodować, że dziecko połknie taki przedmiot i się zakrztusi. Równie niebezpieczne są torby foliowe. Założona na głowę może spowodować uduszenie. Koniecznie zabezpiecz też wszystkie gniazdka elektryczne i przewody, które znajdują się w zasięgu dziecka.
Ty wiesz, że stojący na kuchence czajnik lub garnek mogą być gorące. Twoje dziecko jeszcze nie ma takiego doświadczenia, więc oparzenia mogą mu szczególnie zagrażać. Odstaw wszystkie gorące przedmioty, tak by maluch nie miał okazji po nie sięgnąć. Nigdy nie gotuj z dzieckiem na ręku. Żelazko podczas prasowania odstawiaj w bezpieczne miejsce, a wszelkie piecyki elektryczne umieszczaj poza zasięgiem małej rączki.
Domowi pupile i kwiaty na parapecie też mogą stanowić źródło problemów. Nawet najspokojniejszy pies może ugryźć. Dlatego nigdy nie zostawiaj dziecka samego ze zwierzęciem. Rośliny , które uprawiasz w domu, mogą być trujące. Postaw je w takim miejscu, aby dziecko nie mogło ich dotknąć, a tym bardziej wziąć do ust.
To porady przede wszystkim dla opiekunów małych dzieci. Jednak nawet te starsze mogą zrobić sobie niechcący krzywdę w domu. Także im powiedz o tych niebezpieczeństwach i uczul, że nie wolno wkładać niczego do gniazdka czy wychylać się z okna. Nie chodzi o straszenie, ale o uświadamianie mu zagrożeń.
"Dziecko bezpieczne w domu"
Niemal każdy zgadza się z powiedzeniem „Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej”. Dom to miejsce, w którym czujemy się bezpiecznie, ale czy zawsze? Życie jest piękne, chociaż czasem bywa w nim niebezpiecznie. Wiele niebezpieczeństw czyha na nas również w domu. Jak uchronić przed nimi dziecko , aby w domu czuło się zupełnie bezpiecznie?
Przede wszystkim należy z nim dużo rozmawiać o zagrożeniach, z jakimi możemy mieć doczynienienia. Powinno się mówić o zagrożeniach, które występują w życiu codziennym. Coraz częściej dzieci w wieku przedszkolnym mają dostęp do telefonów komórkowych, tableta czy komputera. Na bezpieczne funkcjonowanie dzieci w życiu codziennym składa się wiele czynników, na przykład: właściwa opieka rodziców bądź opiekunów, specyfikacja dziecka czy też atmosfera panująca w domu.[1]
Rodzice oraz nauczyciele od najmłodszych lat ostrzegają dzieci przed niebezpieczeństwami, z którymi mogą zetknąć się w domu, na przykład: wylanie wrzątku z garnka, skaleczenie się nożem czy włożenie palca do kontaktu. Pomimo wczesnego wpajania wiedzy często bywa tak, iż drogą prób i błędów same tego doświadczają. Wszelkie ostrzeżenia i zakazy kierowane w stronę najmłodszych to nic innego jak przejaw troski, naturalny element wychowania.
Kolejnym źródłem zagrożenia może okazać się telewizja, gdzie transmitowane są drastyczne filmy, które mogą negatywnie wpływać na rozwój dziecka, a tym samym wywoływać u niego zachowania agresywne.
Następnym aspektem dotyczącym bezpieczeństwa w domu są konflikty i przemoc w rodzinie. Kłótnie bądź przemoc fizyczna nie zawsze dotyczy dziecka. Bywa też tak, że dziecko jest świadkiem okrutnych zachowań rodziców względem siebie. Coraz większy problem dotyczy alkoholizmu w rodzinie. Dziecko przynajmniej do 7 roku życia nie jest samodzielne i potrzebuje opieki przynajmniej jednej osoby dorosłej, pragnie czuć się bezpiecznie.
Istotnym elementem może być także pukanie do drzwi nieznajomej osoby. Należy uczulić dziecko, że gdyby taka sytuacja miała miejsce, na przykład: dziecko przez pewien okres czasu zostaje samo w domu, musi wiedzieć, iż pod żadnym pozorem nie może otworzyć miłej pani, którą widzi po raz pierwszy.
Nie należy także wyśmiewać się z lęków dziecka. Bardzo ważne jest, aby nie bagatelizować zachowań dzieci. Naturalną rzeczą jest obawa przed ciemnością. Rodzic powinien nie gasić światła tak długo ile dziecko tego wymaga bądź pozostać przy dziecku do momentu zaśnięcia.
W procesie wychowania najważniejszą rolę odgrywają rodzice, których zachowanie powinno być dla dziecka niekwestionowanym autorytetem. To właśnie rodzice pomagają zrozumieć dziecku świat, pokonać strach i mają za zadanie uchronić je przez niebezpieczeństwami.
[1] Kruszko K., „Pedagogiczne aspekty bezpieczeństwa dzieci w wieku wczesnoszkolnym”, wyd. Uniwersytetu Marii Skłodowskiej-Curie, Lublin 2010, s. 213.
opracowanie: Ewelina Kuzia